Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

21 Απρίλη

Σαν  εχθές γεννήθηκε ο Τάσος Λειβαδίτης (αλλά και σαν σήμερα ο μεγάλος μου γυιός ο Βαγγέλης, κλείνει τα 30!). Και επειδή, σαν σήμερα έγιναν κι άλλα (και μη γίνουν και σήμερα άλλα;), παραθέτω ένα απόσπασμα από το ποίημά του  «Αλλά τα βράδυα»:

Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ' ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη
……………………………….


Ακούστε και το «Δρόμοι που χάθηκα»  http://www.youtube.com/watch?v=s-R4O6IkSZU&NR=1

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

από την Ηλιόπετρα του Οκτάβιο Παζ


...........................................................
άπλωσε το χέρι,
κυρά εσύ των σπόρων που είναι μέρες,
η μέρα υψούται στ’ άπειρο, βλασταίνει,
θνητή γεννιέται κι όμως δεν πεθαίνει,
κάθε μια μέρα είναι και γέννα, κάθε
ανατολή, σαν ανατέλλουμε όλοι
και ο ήλιος ανατέλλει με ήλιου πρόσωπο
κι ο γείτονας κι αυτός με το δικό του
το πρόσωπο, που είναι το πρόσωπο όλων,

πύλη του είναι, ανάτειλε, έλα,
κάνε να δώ την όψη αυτής της μέρας,
κάνε να δώ την όψη αυτής της νύχτας,
όλα συνέχονται, τα πάντα αλλάζουν,
αψίδα του αίματος, σφυγμών γεφύρι,
στην άλλη όχθη πάρε με της νύχτας,
όπου εγώ είμ’ εσύ και όλοι, ενωμένοι
στων αντωνυμιών μέσα το κράτος,

……………………………………..


(σε μετάφραση Κώστα Κουτσουρέλη)


Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Μαντινάδες πασχαλιάτικες

Όσες κροτίδες πέφτουνε
το Πάσχα στον αέρα,
τόσες χαρές σου εύχομαι
να έχεις κάθε μέρα.

Ήθελα μες τση φούχτες μου
χαρές χιλιάδες νά ‘χα,
να στσι μοιράσω απλόχερα
ετούτονε το Πάσχα.

Ως αναστήθηκ' ο Χριστός
και άνθισε η φύση,
ν' αναστηθεί κι η τσέπη μας
που άδειασ' απ' την κρίση.

Με τα φτερά τσ' Ανάστασης
δρομολογώ τη σκέψη,
πέμπω σου την αγάπη μου
πασχαλινό πεσκέσι.

Χριστός Ανέστη 'θελα πω,
σε φίλο μπιστεμένο,
με μερακλίδικη καρδιά,
πολιοκανακεμένο.

Λογιώ-λογιώ ‘ναι οι ευχές
σαν της Λαμπρής κροτίδες,
εύχομαι να χαμογελάς
πάντα στις καταιγίδες.

Ωσάν την λάμψη του κεριού
τσ' ανάστασης το βράδυ...
Να 'ναι η ζωή σου φωτεινή
χωρίς σταλιά σκοτάδι...

Όταν με φως τσ΄ Ανάστασης
ανάψεις το κερί σου
Κάθε αχτίνα μια χαρά
να γίνει στη ζωή σου


Το άγιο φως τση Ανάστασης
να λάμψει στη ζωή σου
Κι όλου του κόσμου οι χαρές
να βρίσκονται μαζί σου.
 
Η φλόγα της Ανάστασης
ν’ ανάψει στην καρδιά σου
και να κρατήσει ζωντανά
όλα τα όνειρά σου.
 
Ανάσταση σου εύχομαι 
να έρθει στη ψυχή σου
ότι και να ονειρεύεσαι 
να το βρεις στη ζωή σου!